Vliezen gebroken? Zo herken je het

Wat is breaking water en hoe herken je het?

Een van de meest verwachte en soms gevreesde momenten tijdens de zwangerschap is wanneer je water breekt. Hoewel het meestal een duidelijk teken is dat de bevalling nadert, zijn veel nieuwe moeders (en ook enkele niet-zo-first-timers!) niet helemaal duidelijk over wat het precies is, hoe het voelt of hoe het te onderscheiden van andere vloeistoffen. In deze MilkyNest-post leggen we met nauwkeurigheid en empathie uit wat het betekent om water te breken, hoe je het kunt herkennen en wat je moet doen als het je overkomt.

Wat betekent het om water te breken?

Water breken is de informele naam die wordt gegeven aan het scheuren van de vruchtzak, een membraan dat het vruchtwater bevat dat de baby tijdens de zwangerschap omringt en beschermt. Wanneer deze zak scheurt, begint er vloeistof uit de vagina te stromen.

Dit fenomeen wordt medisch spontane breuk van de vliezen genoemd en geeft meestal aan dat de bevalling nabij is, hoewel dit niet altijd gebeurt vlak voordat de weeën beginnen.

Volgens de American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG), breekt ongeveer 10% van de vrouwen hun water voordat ze gaan bevallen (ACOG, 2020).

Het breken van je water kan je verrassen: weten hoe je het kunt identificeren, geeft je zekerheid.

Hoe voelt het om je water te laten breken?

Brekend water wordt niet altijd ervaren zoals in de films, waar plotseling een stortvloed midden in de supermarkt valt. De realiteit is dat het zich op heel verschillende manieren kan presenteren. Sommige vrouwen voelen een warme stroom, anderen merken gewoon een constant druppeltje op.

De sleutel is om de volgende kenmerken in acht te nemen:

"Ik voelde een interne 'plop', alsof een zeepbel barstte en vervolgens een hete vloeistof langs mijn benen liep. Het deed geen pijn, maar ik wist dat het dat was."

Hoe herken je of je water echt kapot is?

• De vloeistof is helder, waterig en meestal geurloos (hoewel het soms een beetje zoet ruikt).
• Je hebt geen controle over de output, in tegenstelling tot urine.
• De output kan continu of intermitterend zijn, afhankelijk van de positie van de baby en of de breuk hoog of laag is.
• Het kan kleine witte deeltjes bevatten, die overblijfselen zijn van vernix (een witte substantie die de huid van de baby beschermt).

Als u twijfelt, kan een professional een eenvoudige test doen (nitrazinetest of kristallisatietest) om te bevestigen of het vruchtwater is.

Wat te doen als je water breekt?

Als u vermoedt dat uw water is gebroken, is het belangrijkste om kalm te blijven en enkele details in acht te nemen:

• Kleur van de vloeistof: als deze transparant of lichtroze is, is dit normaal. Maar als het groen of bruin is, kan dit erop duiden dat de baby meconium heeft uitgestoten (zijn eerste poep) en dat het nodig is om onmiddellijk te gaan.
• Hoeveelheid: zelfs als het geen sterke stroom is, als het druppelen constant is, is het waarschijnlijk de kapotte zak.
• Ben je al voldragen (langer dan 37 weken): neem contact op met je verloskundige of gynaecoloog. In veel gevallen krijgt u te horen dat u naar het ziekenhuis moet gaan, zelfs als u geen weeën heeft, omdat er een risico op infectie bestaat als er vele uren verstrijken sinds de ruptuur.
• Als u niet voldragen bent: ga onmiddellijk naar het ziekenhuis, want het is een verloskundig noodgeval.

Volgens de National Institute of Child Health and Human Development (NIH), als de bevalling niet binnen 24 uur na het breken begint, kan inductie nodig zijn om het risico op infectie te verminderen.

Wat als ik niet besef dat mijn water is gebroken?

Soms is de pauze zo klein dat de vrouw slechts een lichte verhoogde stroom of een gevoel van constante nattigheid opmerkt. In deze gevallen is het raadzaam om uw verloskundige of gezondheidscentrum te raadplegen, want als het water vele uren kapot is geweest zonder het te beseffen, is er een groter risico op infecties (zoals chorioamnionitis).

Er zijn ook gevallen van voortijdige breuk van de vliezen (PROM) vóór week 37, waarvoor onmiddellijke medische aandacht nodig is. De Spanish Society of Gynecology and Obstetrics (SEGO) heeft specifieke protocollen om in deze gevallen op te treden