Als je partner je niet begrijpt na het moederschap

Mijn partner begrijpt me niet sinds ik moeder ben: hoe praat je als koppel over geestelijke gezondheid?

Moeder worden verandert het emotionele, fysieke en mentale leven van een vrouw ingrijpend. De komst van een baby is vol liefde, tederheid en nieuwe ervaringen... Maar het kan ook eenzaamheid, uitputting, prikkelbaarheid en een gevoel van onbegrip met zich meebrengen, vooral binnen het paar.

Veel vrouwen uiten zinnen als: "Ik heb het gevoel dat hij niet meer naar me luistert", "het is alsof we in verschillende werelden leven", "Er moet voor me worden gezorgd". Als deze woorden je aanspreken, ben je niet de enige. Praten over geestelijke gezondheid als koppel kan een uitdaging zijn, maar het is een belangrijke stap om te genezen, opnieuw contact te maken en je begeleid te voelen.

Waarom verandert de dynamiek van het paar zo veel na de bevalling?

Het moederschap is een emotionele en fysieke aardbeving. Tussen extreme vermoeidheid, hormonen, de druk om 'een goede moeder' te zijn, mogelijke fysieke pijn en identiteitsveranderingen, hebben veel vrouwen het gevoel dat ze niet langer als hele mensen worden gezien, maar alleen 'de moeder van de baby' worden.

Aan de andere kant begrijpen veel paren (vooral als ze niet hetzelfde hebben meegemaakt) niet het niveau van emotionele uitputting dat gepaard gaat met de 24/7 zorg voor een pasgeborene. Het probleem is niet altijd een gebrek aan liefde, maar een gebrek aan emotioneel begrip en hulpmiddelen om te communiceren wat er gebeurt.

Emotionele ontkoppeling in het paar komt vaak voor na de komst van een baby.

Tekenen dat je met je partner moet praten

Er zijn duidelijke tekenen dat uw geestelijke gezondheid aandacht nodig heeft en dat praten met uw partner dringend en noodzakelijk kan zijn:

• Je hebt het gevoel dat je het niet meer aankunt, maar je weet niet hoe je om hulp moet vragen.
• Je voelt je prikkelbaarder, verdrietiger of losgekoppelder dan voorheen.
• Het stoort je dat je partner niet "opmerkt" wat je nodig hebt.
• Je hebt schuldgedachten of voelt je onzichtbaar.
• Er is geen ruimte meer om te praten over hoe je je voelt zonder ruzie te maken.

Praten over geestelijke gezondheid is geen bevlieging, het is een emotionele behoefte die het verschil kan maken tussen automatisch leven of leven met bewustzijn en begeleiding.

Hoe begin je een oprecht en empathisch gesprek?

We weten dat het niet gemakkelijk is. Vaak heb je geprobeerd te praten, maar het gesprek eindigt in een ruzie of een ongemakkelijke stilte. Hier zijn enkele tips om de dialoog op een meer empathische manier te openen:

1. Kies een goed moment: Begin geen gevoelige gesprekken als iemand erg moe of gestrest is. Een wandeling of een rustige nacht zijn misschien betere opties.
2. Spreek uit u, niet uit smaad: Gebruik zinnen als "Ik voel me eenzaam" of "Ik heb ondersteuning nodig" in plaats van "je helpt me nooit" of "Het kan je niet schelen".
3. Bevestig ook zijn ervaring: Zelfs als je het gevoel hebt dat je het meeste gewicht draagt, opent de erkenning dat je partner zich misschien ook aanpast de ruimte voor verbinding.
4. Vraag duidelijk wat je nodig hebt: Soms verwachten we dat de ander 'raadt', maar dat leidt alleen maar tot frustratie. Zeg: "Ik zou graag willen dat je me elke dag vraagt hoe het met me gaat", of "Ik heb 30 minuten voor mezelf nodig zonder onderbrekingen."

"Mindful communiceren als koppel na een geboorte kan de band versterken en ernstigere psychische problemen voorkomen."

Wat als er niets verandert?

Er zijn momenten waarop je partner, zelfs met al je inspanningen, niet reageert of minimaliseert wat je voelt. Dit kan diep pijn doen. In deze gevallen is het zoeken naar professionele ondersteuning geen mislukking, het is een manier om uw welzijn te beschermen. Individuele of relatietherapie kan helpen nieuwe wegen in te slaan.

Omring jezelf ook met andere moeders, stammen of ondersteunende netwerken die je valideren. Je bent niet de enige. Je geestelijke gezondheid is belangrijk.